در نظام هستى ، از ریزترین موجودات تا بزرگترین کهکشان ها، نظمى شگفت انگیز حاکم است. اهمیت نظم و آثار و تبعات متعدد و مهم آن در زندگی فردی و اجتماعی بر کسی پوشیده نیست . از طرف دیگر پیامدهای منفی بی نظمی و آشفتگی در کارها، غیر قابل انکار است . حتماً شما در مشاهدات روزانه خود، در امور مختلف ، بارها با این موضوع روبرو شده و از آن متاثر گردیده اید. حاکمیت و رعایت نظم و انضباط ، یکی از عوامل مهم پیشرفت در جوامع توسعه یافته است. سخن در این رابطه بسیار است که طرح آن در این مقال نمی گنجد ، فقط به نکته زیر اشاره می شود که خود گویای اهمیت موضوع می باشد:
وصیت به خانواده و اطرافیان و دوستان، همیشه مورد توجه خیرخواهان بوده است. کسانی که چراغ عمر خویش را در حال خاموش شدن می بینند ، تلاش میکنند مهم ترین تجارب و دستآوردهای زندگی چندین ساله خود را به صورت شفاهی و یا کتبی در آخرین روزهای حیات به عزیزانشان انتقال دهند .
حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب علیه السلام ، آن نسخه بی بدیل خلقت، قبل از شهادت ، وصایایی خطاب به حضرت امام حسن و امام حسین علیهما السّلام، داشتند .
نکته مهم در فرازهای اولیه آن ، که من و شما و هر کسی که آن وصیت نامه به او می رسد را نیز مخاطب قرار داده اند ، توصیه به نظم است . اهمیت نظم برای آن امام همام بقدری مورد توجه بوده که بلافاصله آن را پس از توصیه به تقوی بیان فرموده اند :
